Satın alma gücü pari̇tesi̇ hi̇potezi̇ni̇n sınanması; doğrusal olmayan bi̇ri̇m kök testleri̇nden kanıtlar

Testing the purchasing power parity hypothesis: evidence from non-linear unit root tests


Özet Görüntüleme: 206 / PDF İndirme: 135

Yazarlar

  • Ayşegül Han İnönü Üniversitesi

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.7404907

Anahtar Kelimeler:

Doğrusal Olmama, Birim Kök Testleri, Satın Alma Gücü Paritesi, Reel Efektif Döviz Kuru, Fourier

Özet

Reel döviz kurunun denge seviyesinden uzaklaşması ekonomide sorun olarak kabul edilmektedir. Bundan dolayı literatürde reel döviz kurunun güvenilirliğinin sınanması amacıyla birçok hipotez geliştirilmiştir. Bu kapsamda da Satın Alma Gücü Paritesi hipotezi, döviz kurunu belirlemede en geçerli yöntem kabul edilmektedir. Satın Alma Gücü Paritesi, fiyat farklılıklarını arındırdığından güvenilir bulgular elde edilmesini sağlamaktadır. Bu çalışma, satın alma gücü paritesinin Türkiye için geçerliliğini incelemeyi amaçlamaktadır. Bu kapsamda 1994-2022 dönemine ait verilerin analizinde geleneksel ve Fourier doğrusal olmayan birim kök testleri kullanılmıştır. Araştırma, satın alma gücü paritesi teorisinin Türkiye için geçerli olduğunu ortaya koydu. Sonuç olarak, Türkiye'nin reel döviz kurları çalışma dönemi boyunca istikrarlı seyretmiş ve reel döviz kuru şokları oldukça kısa sürmüştür. Diğer bir deyişle, satın alma gücü paritesinin Türkiye'nin para politikası kararlarını aktif olarak etkileyeceği tahmin edilmektedir.

Referanslar

Abadir K. M., & Distaso W. (2007) Testing joint hypotheses when one of the alternatives is one-sided. Journal of Econometrics, 140, 695-718.

Abumustafa, N.I., & Feridun, M. (2010). Explaining the long-term real equilibrium Exchange rates through purchasing power parity (PPP): An empirical investigation on Egypt, Jordan and Turkey. African Journal of Business Management, 4(7),1260-1265.

Acaravcı, S. K., & Acaravcı, A. (2007a). Purchasing power parity under the current float. International Research Journal of Finance and Economics, 10, 167-174.

Acaravcı, S. K., & Acaravcı, A. (2007b). Nonstationarity and the level shift for Turkish real exchange rates. Empirical Economic Letter, 6, 517-523.

Alba, J. D. ve D. Park. (2005). An Empirical ınvestigation of purchasing power parity (ppp) for Turkey. Journal of Policy Modeling. 27(8), 989-1000.

Aslan, N., & Kanbur A. N. (2007), Türkiye’de 1980 sonrası satın alma gücü paritesi yaklaşımı, Marmara Üniversitesi İİBF Dergisi, 23(2), 9-43.

Aydın, M. (2019). Satın alma gücü paritesi hipotezi geçerliliğinin fourier birim kök testleri ile incelenmesi: Türkiye örneği. Ekoist: Journal of Econometrics and Statistics, (30), 35-48. https://dergipark.org.tr/tr/pub/ekoist/issue/48369/611634.

Bahmani-Oskooee, M., & T.-P. Wu. (2018). PPP in the 34 OECD countries: Evidence from quantile-based unit root tests with both smooth and sharp breaks. Applied Economics. 50(23), 2622-2634.

Becker R., Enders W., Hurn S. (2004) A general test for time dependence in parameters. Journal of Applied Econometrics, 19, 899-906.

Becker R., Enders W., & J. (2006) A stationarity test in the presence of an unknown number of breaks. Journal of Time Series Analysis, 27, 381-409.

Bozoklu, Ş., & Yılancı, V. (2010). Reel Döviz Kurlarının Durağanlığı: E7 Ülkeleri için Ampirik Bir İnceleme. Maliye Dergisi, 158, 587-606.

Cassel, G. (1918). Abnormal deviations in ınternational exchanges, Economic Journal, 28, 413- 415.

Christopoulos D. K., & Leon-Ledesma M. A. (2010) Smooth breaks and non-linear mean reversion: Post-bretton woods real exchange rates. Journal of International Money and Finance, 29, 1076-1093.

Christopoulos, D. K., & Leon-Ledesma, M. A. (2011). International output convergence, breaks, and asymmetric adjustment. Studies in Nonlinear Dynamics & Econometrics, 15(3), 1-31.

Cuestas, J. C., & Regis, P. J. (2013). Purchasing power parity in OECD countries: Nonlinear unit root tests revisited. Economic Modelling, 32, 343-346.

Çağlayan, E., & Şak, N., (2009). OECD ülkelerinde satın alma gücü paritesi: Panel eşbütünleme yaklaşımı, Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 26(1), 483-500.

Doğanlar, M., Kızılkaya, O. & Mike, F. (2020). Testing the long-run PPP for Turkey: new evidence from the fourier quantile unit root test. Applied economics letters. 27(9), 729-735.

Enders, W. (2010). Applied econometric time series. 3. Edition, USA: John Wiley & Sons.

Erlat, H. (2003), The nature of persistence in Turkish real exchange rates, Emerging Markets Finance and Trade, 39(2), 70-97.

Erlat, H. (2004). Unit roots or nonlinear stationarity in Turkish real exchange rates. Applied Economics Letters, 11(10), 645-650.

Erlat, H. (2009). Persistence in Turkish real exchange rates: Panel approaches. FIW, No. 029.

Frankel, J. A. (1986). International capital mobility and crowding out in the US economy: Imperfect ıntegration of financial markets or of goods markets?. NBER Working Papers, No: 1773, 1–59.

Güloğlu, B., İspir, S., & Okat, D. (2011). Testing the validity of quasi PPP hypothesis: Evidence from a recent panel unit root test with structural breaks. Applied Economics Letters, 18(18), 1817-1822.

Güney, P.Ö., Telatar, E., & Hasanov, M. (2012). Re-examining purchasing power parity for selected emerging markets and African countries. Applied Economics Letters, 19(2), 139-144.

Güriş, B., Tıraşoğlu, B. Y., & Tıraşoğlu, M. (2016). Türkiye’de satın alma gücü paritesi geçerli mi?: Doğrusal olmayan birim kök testleri. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 5(4), 30-42.

Güriş B. (2018). A new nonlinear unit root test with fourier function. Communications in Statistics - Simulation and Computation, 1532-4141.

Harvey, D. I., & Leybourne, S. J. (2007). Testing for time series linearity. Econometrics Journal, 10, 149-165.

Harvey, D. I., Leybourne, S. J., & Xiao, B. (2008). A powerful test for linearity when the order of ıntegration is unknown. Studies in Nonlinear Dynamics & Econometrics, 12(3).

Kalyoncu, H. (2009). New evidence of the validity of purchasing power parity from Turkey. Applied Economics Letters, 16(1), 63-67.

Kalyoncu, H., Kula, F., & Aslan, A. (2010). The validity of purchasing power parity hypothesis in Middle East and Northern Africa countries. Romanian Journal of Economic Forecasting, 4(13), 125-131.

Kapetanios G., Shin Y., & Snell A. (2003). Testing for a unit root in the nonlinear STAR framework. Journal of Econometrics, 112, 359-379.

Kaya, H., & Çelik, İ. (2018) Türkiye’de satın alma gücü paritesi hipotezinin geçerliliği: Uzun hafıza testlerinden kanıtlar. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5(2), 351–365.

Kılıç R., & Jong, R. (2007). Testing a linear unit root against a stationary ESTAR process, School of Economics, Georgia Institute of Technology.

Korap, H. L., & Aslan, Ö. (2010). Re-examination of the long-run purchasing power parity: Further evidence from Turkey. Applied Economics, 42(27), 3559-3564.

Krugman, Paul R., & Obstfeld, M. (2006). International economics: Theory and policy, 7. edt., ABD, Addison Wesley.

Kruse R. (2011). A New unit root test against ESTAR based on a class of modified statistics. Statistical Papers, 52, 71-85.

Li, H., & Park, S. Y. (2018). Testing for a unit root in a nonlinear quantile autoregression framework. Econometric Reviews, 37(8), 867-892.

Mark, N. C. (1990). Real and nominal exchange rates in the long run: An empirical investigation. Journal of International Economics, 28(1–2), 115–136.

Meese, R., & Rogoff, K. S. (1988). Was it real? The exchange rate interest differential relation over the modern floating exchange rate period. Journal of Finance, 43, 933–948.

Mladenovic, Z., Josifidis, K., & Srdıc, S. (2013). The purchasing power parity in emerging Europe: Empirical results based on two-break analysis. Panoeconomicus, 60(2), 179-202.

Özdemir, Z. A. (2008). The purchasing power parity hypothesis in Turkey: Evidence from nonlinear STAR error correction models. Applied Economics Letters, 15(4), 307-311.

Park, J. Y. & Shintani, M. (2005). Testing for a unit root against transitional autoregressive models, Vanderbilt University Department of Economics Working Papers, No:05-W10.

Sadoveanu, D., & Ghiba, N. (2012). Purchasing power parity: Evidence from four CEE countries, Journal of Academic Research in Econometrics, 4(1), 80-90.

Seyidoğlu, H. (2013). Uluslararası finans, İstanbul: Beta Yayıncılık, İstanbul.

Sollis, R. (2009). A simple unit root test against asymmetric STAR nonlinearity with an application to real exchange rates in Nordic countries. Economic Modelling, 26, 118–125.

Su, J-J., Cheung, A., & Rocaa, E. (2014). Does purchasing power parity hold? New evidence from wild-bootstrapped nonlinear unit root tests in the presence of heteroskedasticity. Economic Modelling, 36, 161–171.

Şener, S., Yılancı, V., & Canpolat, E. (2015). Satın Alma Gücü Paritesi ve Varyaslarının Türkiye için Sınanması. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 11(25), 53-63.

Taştan, H. (2005). Do real exchange rates contain a unit root? Evidence from Turkish data. Applied Economics, 37(17), 2037-2053.

Taylor, M. P. (1988). An Empirical examination of long-run purchasing power parity using cointegration techniques. Applied Economics, 20, 1369–1381.

Taylor, M. P. (2003). Purchasing power parity, Review of International Economics, 11(3), 436–452.

Tsay, R. S. (1986). Nonlinearity tests for time series. Biometrika, 73, 461-466.

Yerdelen Tatoğlu, F. (2013). İleri panel veri analizi. İstanbul: Beta Basım.

Yılancı, V., & Eriş, Z. A. (2013). Purchasing power parity in African countries: Further evidence from fourier unit root tests based on linear and nonlinear models. South African Journal of Economics, 81(1), 20-34.

Yıldırım, O. (2003). Döviz kurları çerçevesinde satın alma gücü paritesinin zaman serisi analizi ve Türkiye ekonomisi uygulaması. Bankacılar Dergisi, 44, 3-14.

Yıldırım, S., & Yıldırım, Z. (2012). Reel efektif döviz kuru üzerinde kırılmalı birim kök testleri ile Türkiye için satın alma gücü paritesi hipotezinin geçerliliğinin sınanması. Marmara Üniversitesi İİBF Dergisi, 2, 221-238.

İndir

Yayınlanmış

2022-12-06

Nasıl Atıf Yapılır

Han, A. (2022). Satın alma gücü pari̇tesi̇ hi̇potezi̇ni̇n sınanması; doğrusal olmayan bi̇ri̇m kök testleri̇nden kanıtlar: Testing the purchasing power parity hypothesis: evidence from non-linear unit root tests. International Journal of Educational and Social Sciences, 1(1), 82–102. https://doi.org/10.5281/zenodo.7404907